BLOG
365 JOURS
Dans une yourte isolée
Avec un bambin
1ER JULlIet
2019
Parce que l'emballage et le déménagement prennent toujours plus de temps que prévu, nous arrivons à minuit avec une voiture pleine et une remorque, un minibus rempli de chèvres et un bébé qui dort. C'est ici que commence notre aventure, 365 jours dans une yourte dans les Ardennes. Nos amis et notre famille lèvent toujours les sourcils quand nous disons que la maison que nous allons construire ne sera pas prête avant l'été prochain et que nous vivrons donc toute une année dans une tente ronde de 6 m de diamètre avec nous trois.
La yourte et le jardin d'hiver sont déjà là, pas de cabane à chèvre, pas de cuisine, pas de douche, pas de toilette, pas d'eau, pas d'électricité, ils arrivent!
15 JULlIet
2019
Électricité! Grâce au super kit de panneaux solaires et au service client de Simply solar, un tout-petit peut connecter son propre ensemble hors réseau. Nous utilisons sans problème des meules et des aspirateurs en même temps.
Cuisine! Avec quelques matériaux de construction recyclés et des objets d'occasion, voici La cuisine!
De l'eau! Tout est prêt pour collecter 2 tonnes d'eau de pluie, mais il ne pleut pas. Chaque zone de pluie nous dépasse au-dessus du radar de pluie. La source dans la rue s'est également tarie. Il y a un vieux puits sur notre site, mais il n'a pas été utilisé depuis un demi-siècle et est actuellement introuvable, même pour la voisine muni d'une baguette et qui est venu à notre aide. Aussi 2 amies qui sont allées dans le désert avec une pelle n'ont pas trouvé le puits. Pour l'instant, nous remplissons de l'eau dans des barils avec papa en bas de la colline. (merci papa!)
1er août
2019
Un agriculteur sympathique nous a offert une fantastique serre de plantes en plastique et en chou-fleur plus tôt cette année. (merci Jeroen!) Pendant des mois, nous avons gardé la serre exempte d'escargots et nous étions sur le point de préparer un gratin de chou-fleur ... et ensuite les chèvres ont visité la serre et n'ont laissé aucune feuille de chou. Ils gémissent toujours "Jeroen pour le président!" Heureusement, les plants de tomates et de courgettes ne sont pas endommagés.
Pour être honnête, nous avons survécu à la vague de chaleur. La température dans la forêt et la yourte était meilleure que nous le pensions. Toujours aucune trace de la source d'eau, nous envisageons d'autres options.
15 Août
2019
We voelden ons alsof we een win-for-life hadden gewonnen. Het was op een mistige ochtend dat de 83-jarige Francine Pierrard na deskundig onderzoek met wichelroede en pendel ons gebood te beginnen graven in een hoekje van ons terrein. Op één meter diepte vonden we een reuzegrote leisteen en daaronder een 10 meter diepe waterput van minstens 150jaar oud. Halleluja, we hebben water!
De Blueberry Hill familie breidt uit met 5 Indische loopeenden. Ze zullen vanaf nu ons terrein zoveel mogelijk vrij van vraatzuchtige slakken houden die onze bessen, bloemen en groenten opeten. Van onze buren weten we dat hier op het randje van de wildernis kippen en eenden heel vaak ten prooi vallen aan wasberen, steenmarters en vossen uit de bossen. Noralie, Carlos en Liesbet van vzw De Weegbree helpen ons daarom met het knutselen van een enorme Alcatraz-achtige kooi om onze eendjes te beschermen tegen de wilde dieren. Terwijl we de dieren uit de auto halen gaat er al één eend lopen! We vinden ze niet meer terug. Ik krijg het gevoel dat dit zo een beetje een “5 little ducks went out to play- verhaal” gaat worden.
Onze peuter kruipt ondertussen in en uit de yurt, bergjes op en af, balanceert op de rand van putten, trekt zich op aan rotsen en aan de hoorns van de geitenlammeren… hij lijkt een baby in een tekenfilm, heel leuk om te zien maar toch een tikkeltje spannend soms.
1 september
2019
1 September, de dag waarop iedereen die onderwijs volgt en geeft terug zijn zelfdiscipline moet gaan zoeken die in een beschimmelde brooddoos in een bestofte boekentas was achtergebleven. Steven en ik beginnen met een speciale eerste schooldag want gedurende dit schooljaar zullen we pendelen naar Vlaanderen. We vertrekken elke maandagochtend richting Mechelen om er tot woensdagnamiddag- avond te gaan werken en te verblijven in ‘Hotel Mama’ Dat is het beste hotel dat ik ooit heb gekend, het zou minstens 4 sterren moeten krijgen vooral door de fijne zorgende aanwezigheid van mijn mama zelf. Ze biedt ons niet enkel volpension aan maar babysit ook van maandagnamiddag tot woensdagmiddag op onze zoon! Merci moeke, zonder u zou dit avontuur niet lukken.
Zowat ons hele netwerk liet ons op meer of minder diplomatische wijze weten dat ze het gependel tussen Wallonië en Vlaanderen gestoord vinden. :-) Eerlijk gezegd valt het reuze mee. We doen beiden onze job heel graag. De lastigste zaken zijn alle benodigdheden opsporen en meenemen. Bvb een gsm oplader: “waar zou hij kunnen zijn? In de yurt in Herbeumont? bij Moeke in de Rupelstreek? Op school in Mechelen? In de auto? En waar staat de auto nu weer geparkeerd? En wie heeft de sleutel?
Het weer is nog steeds warm, we eten nog elke maaltijd buiten en hebben de kachel enkel één keer aangestoken om hem te testen.
15 september
2019
We ruiken het in de lucht! De herfst is op komst. We hakken brandhout en stapelen het. Onze kleine man vindt dat fantastisch om te zien, volwassenen die met houten blokken spelen. Hij gilt het uit van plezier elke keer als we een stammetje klieven. Esben krijgt zijn badje tegenwoordig binnen in de yurt met water dat opgewarmd wordt op de kachel. We hebben ook een lampetkan om onszelf mee te wassen. Dat is zo 1900 maar we vinden dat eigenlijk helemaal niet erg. Het is zelfs heel knus! Het voelt als quality time aan om er samen voor te zorgen dat het warm, gezellig en proper is in de yurt. Alsof zorgen voor de prioritaire behoeftes, de eerste trap van de behoeftepiramide van Maslow, direct ook alle andere trappen vervult. En dan met z’n drietjes naar de vlammen in de kachel zitten staren en luisteren naar de herten die burlen in alle omringende bossen, het is hun bronstijd nu!
1 oktober
2019
Nog altijd is het niet echt koud maar de regen is gekomen en brengt meteen veel modder mee! Wij schuiven, de geiten schuiven, zelfs hout schuift de heuvel af! We krijgen elke nacht bezoek van een wild beest dat onze buitenkeuken op stelten zet: met borden en tassen gooit, de vuilzak openkrabt, de composthoop leeg eet, tomaten uit de serre pikt en vooral heel veel lawaai maakt met zijn gerommel. Steven zet een kooi met appels en worst als lokaas. De kooi zal dichtklappen als het beest erin zit. Jawel! Nog maar net na het vallen van de duisternis hebben we al prijs! Het is een wasbeer. Een super schattige maar super vernielzuchtige exoot. Twee dagen later vangen we er opnieuw één! En nog één, en nog één! De dierenopvangcentra willen ze niet, de boswachter wil ze niet. We hebben schrik dat deze Amerikaanse immigranten binnenkort ook al onze Amerikaanse blauwe bessenstruiken zullen leegvreten. Er staat wel een omheining van 2m30 hoog maar deze kerels klimmen tot 10m hoog. We gaan onze plantage moeten beschermen met een schrikdraad
Van:
15 oktober
2019
Ik heb het al door! Hoe droger de zomer, hoe natter de herfst! Het lijkt of het al 15 dagen aan één stuk door oude wijven regent. Na de drie eerste dag van deze moesson vulde de dakgoot van onze kleine keukenafdakje al ons enige 1000 liter vat. Miljaar!
De herfstkleuren zijn wel ongelofelijk prachtig en overal aanwezig in het bos maar ook op weg naar allerhande alledaagse dingen: de doe- het zelf zaak, het containerpark, de tandarts, worden we keer op keer verrast door schitterende herfsttaferelen.
Mijn zus bleek behalve een communicatie-expert ook een natuurtalent qua smaakvol website design. De crowdfunding die ze voor ons opstartte, motiveerde heel wat mensen om peter en meter te worden van een bessenstruik. Dat geeft écht zo’n goed gevoel. De struiken worden volgende maand geplant maar zullen nog minstens twee jaar moeten groeien, vooraleer ze kleinfruit zullen geven. In onze verbeelding kunnen we de meters en peters al zien plukken tussen het bessengeweld.
Van:
1 november
2019
We plaatsen onze bestelling voor ongeveer 600 bessenstruiken en nog eens 200 bloemen- en bijenplanten bij twee plantenkwekerijen. We zijn dan misschien wel mensen die van handenarbeid houden maar ook geen fanatici die zoals de Amish people willen leven. Koen, een collega van Steven, leent ons een mechanische grondboor. Waaw, wat een comfort! Op een half dagje boren we de 800 voor de planten. Nu is het wachten op de levering van de struiken. Ik vind het heel spannend! Het landbouwer worden is opnieuw een ongekende maar leuke uitdaging. Als een nieuw begin in dit avontuur.
Buiten is het soms koud en soms ook niet. In de yurt is het wel steeds warm want hij is goed geïsoleerd! En…halleluia …ook waterdicht want het regent nog steeds bakken en bakken elke dag. We kopen voor Esben een warm en waterdicht pak + schoenen. De kleine man kan nog steeds niet lopen en zit dus veel op de grond in een kletsnat bos.
Van: